Tak, jak następuje dynamiczny rozwój techniki grzewczej, tak, w ślad za nią podąża rozwój techniki kominowej. Dążeniem producentów urządzeń grzewczych jest maksymalna oszczędność energii oraz ochrona środowiska naturalnego, przez pełniejszy proces spalania czynnika, obniżenie mocy urządzenia oraz obniżenie temperatury spalin. Konsekwencja takiego postępowania, odbija się na charakterze spalin, a co za tym idzie, na kominie. Spaliny są coraz chłodniejsze, coraz więcej wykrapla się agresywnych, kwaśnych skroplin, które mogą doprowadzić niejeden, niezabezpieczony odpowiednio komin do zniszczenia.

 

ELEMENTY WKŁADU KWASOODPORNEGO

Opis techniczny
Jednym ze sposobów zabezpieczenia komina, bodaj najpewniejszym, jest zainstalowanie stalowego wkładu kominowego. Wkład kominowy wykonany jest ze specjalnej stali nierdzewnej kwasoodpornej o symbolu 1.4404. W ofercie posiadamy dwa rodzaje wkładów kwasoodpornych: elastyczny i gładki. Podstawą elastycznego wkładu kominowego jest rura elastyczna, wykonana z taśmy o grubości 0,12 mm, której sposób wykonania gwarantuje szczelność. Do połączenia rury elastycznej z kształtkami, takimi samymi jak w gładkim wkładzie kominowym, stosuje się złączkę redukcyjną. Zakres średnic od 80 mm do 450 mm.
Gładki wkład kominowy wykonywany jest z blachy o grubości 0,5 ÷ 0,8 mm, w zależności od średnicy. Wszystkie części rurowe łączone są liniowo technologią spawania plazmowego. Poszczególne elementy montowane są ze sobą kielichowo. Zakres średnic od 80 mm do 450 mm.

Zastosowanie
Kwasoodporne wkłady kominowe przeznaczone są do odprowadzania spalin z kotłów opalanych gazem lub olejem opałowym. Szczególne przeznaczenie - do starych, nawet krzywych kominów ma elastyczny wkład kominowy.

Instrukcja montażu
Przed przystąpieniem do montażu wkładu kominowego, należy starannie wyczyścić ceramiczny szyb kominowy. Następnie w pomieszczeniu kotłowni, należy wykuć otwór umożliwiający zamontowanie trójnika, wyczystki i odskraplacza w szybie kominowym. Pozostała część wkładu kominowego montowana jest od góry, czyli od wylotu komina. Mocujemy linę do rury o długości 1 m, wpuszczamy ją do szybu do momentu wystawania jedynie kielicha, zakładamy kolejną rurę, zwracając uwagę na całkowite wsunięcie jednej rury w kielich drugiej i znowu opuszczamy, aż do momentu wystawania kielicha. Czynności te powtarzamy, aż w wykutym otworze pojawi się końcówka pierwszej rury. Instalujemy trójnik, wyczystkę i odskraplacz, a następnie łączymy je z rurami. Ostatnią rurę wystającą z komina przycinamy na długość taką, aby można było zamontować w kielichu ostatniej rury płytę dachowa i przykręcić ją do korony komina. W płycie dachowej montujemy wywiewkę lub deflektor. Usytuowanie trójnika uzależnione jest od sposobu poprowadzenia czopucha z kotła. Zamknięcie wyczystki powinno być tak ustawione, aby była możliwość swobodnego dostępu do wyczystki. Skropliny powinny być odprowadzane do neutralizatora skroplin, szczelnego pojemnika lub bezpośrednio do kanalizacji (o ile dopuszczają takie rozwiązanie przepisy prawne). Dodatkowe ocieplenie, częściowe lub na całej długości wkładu kominowego, znacznie poprawiają warunki pracy wkładu kominowego, jak również jego żywotność.